| Vandaag maar eens even wat anders dan onze vaste plassen en dus togen John en ik naar Maarssen SDMP. Helaas kon niemand anders mee. Het is regenachtig als we aankomen. Ik had ons aangemeld via internet als gastduikers. We worden verwelkomt en kunnen een kruiwagen pakken om de spullen te halen. Er is al heel wat volk op de been druk bezig het het opbouwen van hun sets. Je moet helaas even een stukje lopen, maar eigenlijk zou je het op zijn Zeeland's kunnen doen en gewoon opbouwen in de auto en even 300 meter lopen het water in. Wij kiezen voor de lazy methode. Zo met de handel in de aanslag gaan we via de trap het water in en het beeld van het water ziet er nogal Breezer-achtig uit. lichtgroen en troebel. potverkaatje laat ik mijn vinnen op de bank liggen. Sjokke sjokke sjokke weer de trap op en weer terug. Dat is op 130 graden uitzwemmen en dan op 45 graden uit de kant of gewoon de banden volgen. Tjonge jonge het wordt niet meer dan een meter zicht. Ook als we dieper gaan wordt het niet beter ondanks dat ik twee keer een behoorlijke thermocline voel. We volgen uiteindelijk twee groene dikke slangen die vast naa rhet onderwaterhuis gaan. Ook op macro nivo is er weinig te beleven.. geen garnaaltjes geen zoetwaterpoliepjes. Gewoon TB Troebele Bende. We zwemmen en plots knijpt John mij in mijn been. Verhip we zitten al zowat onder het onderwaterhuis. We zwemmen wat terug en het is net een ruimte schip met lampen die schuin naar beneden schijnen. Er zit een groot raam in waar we goed naar binnen kunnen kijken. Er is niemand. We zoeken de ingang en ik ga als eerste in de tank. Het is even een lastig trapje en dus moeten de vinnen eerst uit in de hoop dat ik deze niet laat ontglippen. Eenmaal binnen Neem ik mijn masker af en ruik even de lucht... ahhh gewoon vers en niet van die brakke lucht. John komt ook omhoog met een grote glimlach. Dit is toch wel gaaf hoor. De meter blijft staan op 9.2 meter. Ik besluit te gaan planken en John maakt de foto. We verblijven hier 9 minuten en gaan er weer uit. Dat is lastiger dan je denkt. Kloing kloing oh oh mijn maagdelijk witte setje krijgt er een paar krassen bij. We gaan maar weer terug richting de steiger en volgen het bandenspoor maar weer. Even later komen we de kooien tegen, waar geen vis zit. Verderop zien we een poortje, echter zien we niet wat er achter het poortje zit. Ik zwem er doorheen en kom in een heeeeel klein dakloos kamertje met wat schatten. Ik kan mijn kont amper keren zonder wat stof op te gooien en John komt ook nog even kijken. He daat wordt wel waat kraap John (op zijn Utrechts). John zwemt keurig achteruit en ik kruip er ook weer doorheen. Tja wat zullen we nu eens doen. Over wat bandenmuren heen naar de ondiepere gedeelten waar veel waterplanten groeien. John spot nog 1 paling ., maar ik zie zeggen en schrijven 6 jonge baarzen. van een 2 cm groot. Na wat heen en weer kruisen in de hoop een snoek op te stoten gaan we maar terug. Toch zijn we een uur bezig geweest en het onderwaterhuis was echt heel leuk. Je kunt je heerlijk warm omkleden en douchen in de speciale ruimtes en dat is wel heerlijk. We tikken 15 euro af en maken nog een praatje met de man achter de bar. Blijkt na een gesprekje dat het geld wel goed wordt besteed, want het gaat niet zo goed met de stichting die dit heeft laten bouwen. Het is berekend voor 10 duikclubs, maar er loopt slechts volk ter grote van een half clubje. Doodzonde.
Het zicht is hier in de regel niet echt bijzonder te noemen, maar bij vlagen is het helder. Ik denk dat deze plas te vlak en ondiep is en te klein qua volume om een helder plek te garanderen.
We drinken nog even een bakkie in de auto en gaan weer tevreden huiswaarts. Ik heb toch even lekker genoten, want ook slecht zicht is jammer maar helemaal niet erg en dat is weer goed voor je kompas vaardigheden. |
| |
