Wat een mooie 300 ste duik had moeten worden, werd mijn vreselijkste ooit.
Het bekende senario een opeenvolging van dingen die fout gingen.
Gehuurde uitrusting, eens maar nooit weer.
Samen met instructeur en Advancedcursist, kreeg al minder lood mee dan ik wilde, gevolg kon niet afdalen, slecht zicht. Toen ik afgedaald was geen buddy's meer te zien dus terug naar de oppervlakte. Extra lood en opnieuw afgedaald en naar de pijp toe waarlangs we zouden duiken ivm sterke stroming.
Ik was de enige zonder handschoenen en zonder mes en had ook geen compas. Instucteur voorop ik als laatste, kon hem echter niet zien. Zat steeds vast in vislijnen, het stikte ervan, dreigde mijn voorganger uit het oog te verliezen. Toen ik uit de vislijnen los was, met een paar krachtige vinslagen geprobeerd om mijn voorgangster weer in het oog te krijgen. Echter door de krachtige vinslagen en de sterke stroming voelde ik dat ik dreigde mijn schoen?? bleek vin te verliezen, klipsluiting was losgeschoten. Geprobeert deze weer te sluiten, maar moest op hoogte van de pijpleiding proberen te blijven ivm sterke stroming. Was inmiddels al enkele meters verwijderd van de pijpleiding. Zag even snel mijn leven voorbij komen en besloot de vin te laten gaan en zo snel mogelijk met 1 vin terug bij de pijpleiding te komen. Dit leek een eewigheid te duren. Ik dacht alleen maar don't panic, je kunt het, don't panic, je kunt het, niet opgeven. Heb de pijpleiding enkele min. omarmt voor zover dat met een diameter van 1 mtr. kan om wat op adem te komen. Wist nu dat ik die pijpleiding minstens met 1 hand vast bleef houden tot ik terug zou zijn bij de oever. Daar aangekomen bloedde mijn re hand daar ik het nodige koraal op de pijpleiding heb vast gehouden op mijn weg terug.
Op de oever bleek de rits van mijn re schoen open te staan, bleek na sluiten en 1 stap verder weer naar beneden te gaan. Die rits was dus lam en het begin van alle ellende van wat een mooie 300 ste duik had moeten worden.
Mijn les: Duik alleen maar met je eigen betrouwbare uitrusting. |
| |